File, werk en carrière

Laatst hoorde ik mezelf vertellen over de beste tijd dat je van huis moet vertrekken voordat je in de file terecht komt. ‘Ik ga altijd iets voor 8 uur weg, dan sta ik net niet in de file.’ Dan weet je dus dat het studerende leven voorbij is en dat je een forens bent geworden. Dat valt af en toe niet mee.

Fiets

Zo mis ik mijn fiets. Toen ik nog student was (nu klink ik erg oud) fietste ik overal naar toe. Als het sneeuwde, nam ik de tram, ‘want ik had toch ov’. Nu ga ik dus elke dag met de auto of met de trein naar mijn werk. Fiets ik dus minder door Amsterdam en kom ik in nare sneeuwfiles terecht.

Twee december vier ik dat ik een jaar lang minder fiets door Amsterdam. Ik vier echter ook dat ik toch ergens terecht ben gekomen. Wie had dat gedacht toen ik van borrel naar borrel fietste tijdens mijn studententijd (waar ik, naast het ontwijken van te veel alcoholische dranken en opdringerige jongens, ook heel veel heb geleerd van bijvoorbeeld mijn bestuursjaar).

Een jaar aan het werk

Zo werk ik 2 december precies een jaar bij de NOS (mijn bazen hadden op 1 december afspraken buiten de deur zodat ze me niet konden inwerken en zo werd het 2 december). Samen met twee collega’s heb ik NOS Net opgezet. Vooral de Twitter, Hyves en Facebook zijn de moeite waard om eens te bekijken, al zeg ik het zelf. Trots ben ik vooral op het verhaal over parkeren. Dat ik er ook nog wat van heb geleerd is onder andere te lezen in een stuk dat ik voor webjournalisten heb geschreven.

Dit is natuurlijk niet mijn eerste werkervaring, maar wel het eerste volle jaar dat ik fulltime werk. Het opzetten van een nieuw project is prachtig, maar het opzetten van een nieuwe carrière brengt ook zijn twijfels met zich mee. Wat past bij mij en wat niet. Daar denk ik nu over na.

Enthousiast

Als je me vraagt waar ik enthousiast van word is dat CISV. Internationale zomerkampen organiseren om een verschil te maken. Vaak denk ik nog terug aan het moment dat een Libanese jongen na het zien van een film over Anne Frank zei: ‘Nu begrijp ik ineens dat er ook een andere kant is.’  Dat lijkt misschien een kleine stap om te zeggen, maar voor iemand die een oorlog heeft meegemaakt vind ik dat heel knap. Het begint bij die jongen, hij zal het zijn vrienden vertellen en zo raken mensen bewust van hun verantwoordelijkheden. Zoals misschien vele 28jarigen zullen zeggen, ik wil graag zo’n verschil maken.

Gelukkig stap ik nog wel eens net te laat in de auto, waardoor ik toch nog in de file terecht kom. Kan ik rustig nadenken over de voortgang van mijn carrière. Tips zijn natuurlijk altijd welkom.