De zoektocht en andere clichés.

Jaren geleden (in mijn puberteit) had ik een schriftje wat ‘de zoektocht’ heette in mijn poging zweverig te worden en de zoektocht naar alles wat het leven te bieden heeft te omschrijven en daar natuurlijk een schitterend boek van te schrijven. Dat is niet helemaal gelukt. Ik geloof zelfs dat een vriendin van me er nog eens gekscherend ‘naar…..’ achter heeft geschreven. Het schriftje bleef verder leeg.

Ontdekkingsreis

Toen ik een jaar geleden hoorde dat ik Crohn had, vertelde iemand dat het echt een ontdekkingsreis is door je eigen lichaam. Ik dacht dat het onzin was. Had namelijk waarschijnlijk al een aantal jaar met Crohn geleefd en afgezien van enkele ongemakken en een paar avonden met heftige buikkrampen op bed gelegen te hebben, heb ik die jaren gewoon fulltime kunnen werken/studeren en heel veel leuke dingen kunnen doen. Gewoon even opereren dus en weer gaan met die banaan!

Helaas werkte het zo niet. Er kwam een nieuwe ontsteking en er waren medicijnen die extreme vermoeidheid veroorzaakten.  Na mijn operatie heb ik nog een aantal weken fulltime gewerkt en daarna vertelde mijn lichaam me dat ik echt moest minderen.  En toen moest ik weer denken aan het schriftje wat ik ooit ‘de zoektocht’ heb genoemd.  Want ik moest weer compleet opnieuw ontdekken wat mijn lichaam aan kon, net zoals ik in mijn puberteit ook niet zo goed wist wat het leven te bieden heeft.

Clichés

Het is echt een ontdekkingsreis door mijn eigen lichaam.  En tijdens deze reis word ik vaak met mijn neus op de clichés gedrukt. ‘Je gezondheid is het belangrijkste.’ ‘Zorg goed voor jezelf.’ ‘Je moet goed luisteren naar je eigen lichaam.’ ‘In moeilijke tijden leer je jezelf het beste kennen.’ Ik heb het allemaal ondervonden.

Je hoort het wel vaker ‘clichés zijn er niet voor niks’ en het is dus echt waar. Dat maakt me blij. En nu weer gaan met die banaan!