Drentelend meisje

Wat ik heb geleerd? Geen beloftes maken op een blog die je niet waar kunt maken. Dus dat doe ik ook niet meer. De verhalen die ik tijdens ‘de test’ heb geschreven publiceer ik misschien ooit nog wel een keer. Maar niet nu. Ik kan niet uitleggen waarom, maar ‘iets’ houdt mij tegen. Betekent niet dat ik het niet leuk vind om te blijven schrijven en daarom ben ik nu bezig met een schrijftraining op de Schrijversvakschool. Met veel plezier kan ik wel zeggen.

De eerste opdracht is om elke dag 10 minuten te schrijven over iets wat je is opgevallen of een observatie van iets dat ‘anders is dan anders’. Omdat ik hier graag iets mee mee wil doen, plaats ik ook iets hier. En ik begin met het drentelende meisje. Omdat het wel toepasselijk is.

Drentelend meisje

“Kom op, nog een keer” “Boenke, Boenke, Boenke” In de kleedkamer is de groepsles die nog bezig is duidelijk te horen. Er zit een meisje te staren naar haar telefoon terwijl ik binnenkom. Ze kijkt niet op of om. Nog 5 minuten tot de volgende les. Twee kakelende dames komen binnen. Het meisje kijkt nog steeds niet op of om. Alsof ze bang is dat ze gezien zal worden.

Een aantal mensen lopen de kleedkamer uit om voor de deur van de groepsles te wachten. Waarschijnlijk omdat je er dan sneller in kunt en een goed plekje kunt veroveren. Niet te ver van voren, maar ook niet helemaal achteraan zodat je wel wat kunt zien in de spiegel.

Het meisje wacht in de kleedkamer. Precies om half 7 komt ze naar buiten. Ze ziet dat er nog mensen voor de deur wachten. Snel doet ze net alsof ze haar veters moet strikken in een hoekje. Ze doet er erg lang over. Nog steeds is de les niet afgelopen. Ze glipt de kleedkamer weer in.

De les begint en het meisje is nog steeds niet in de zaal. De lerares komt langs met de lijst met namen. Ze is er nog steeds niet.

De warming up. En de deur gaat open. Het meisje glipt naar binnen. Alsof ze hoopt dat niemand haar ziet.