Op zoek naar werk.

Deze periode zijn er een aantal slachtoffers gevallen. Zo is met de komst van Crohn de ‘onbezorgde avond dansen tot je niet meer kunt’ ter ziele gegaan. Ook ‘alle avonden van de week met vrienden afspreken’ is niet meer inzetbaar voor een tijdje. ‘Op een dag dertig verschillende dingen achter elkaar doen en van hot naar her rennen’ ligt ook al een paar maanden bewusteloos in het ziekenhuis.

Energie van werk krijgen
Dit is natuurlijk erg vervelend, maar met deze slachtoffers valt goed te leven. Er is echter nog een slachtoffer gevallen: mijn werk. En werk heb je altijd nodig. Ik in ieder geval. Niet alleen voor geld, maar ook om energie te krijgen. Helaas is de 36-urige werkweek ook niet meer te doen en daarmee moet ik ook afscheid nemen van het Aids Fonds en STOP AIDS NOW!.

Jouw hulp nodig
Misschien weet jij het al, maar ik ben een harde werker, zeer loyaal, flexibel en heb specifieke kennis over bijvoorbeeld de inzetbaarheid van Social Media en Communitymanagement. Helaas komen de banen niet aangewaaid. Door ziekte zoek ik momenteel een part-time baan, waarbij ik het liefst weer langzaamaan meer uren opbouw, want het gaat gelukkig steeds beter met me. Om zo’n droombaan te vinden heb ik mijn netwerk nodig: jou dus!

Online communicatie
Ik zoek een baan op het gebied van online communicatie. Momenteel 16 tot 24 uur. Liefst later opbouwen tot meer. Maar ik ben ook zeer geïnteresseerd in kortlopende projecten (voor 3 maanden bijvoorbeeld). Eerder heb ik gewerkt voor de NOS, STOP AIDS NOW!, het Aids Fonds en de PvdA. Meer informatie over mijn werkervaring en profiel is te vinden op LinkedIn. Een aantal kernwoorden:

• Social Media
• Webredactie
• Teksten schrijven
• Enthousiast
• Gedreven
• Geinteresseerd in politiek en ontwikkelingssamenwerking
• Goed in ‘merkdenken’

Ben jij of ken jij iemand die wel advies kan gebruiken bij Social Media, een community manager of conversation manager zoekt, een webredacteur zoekt of nieuwe teksten nodig heeft voor de website? Laat het mij weten en help mij de winter door!

De zoektocht en andere clichés.

Jaren geleden (in mijn puberteit) had ik een schriftje wat ‘de zoektocht’ heette in mijn poging zweverig te worden en de zoektocht naar alles wat het leven te bieden heeft te omschrijven en daar natuurlijk een schitterend boek van te schrijven. Dat is niet helemaal gelukt. Ik geloof zelfs dat een vriendin van me er nog eens gekscherend ‘naar…..’ achter heeft geschreven. Het schriftje bleef verder leeg.

Ontdekkingsreis

Toen ik een jaar geleden hoorde dat ik Crohn had, vertelde iemand dat het echt een ontdekkingsreis is door je eigen lichaam. Ik dacht dat het onzin was. Had namelijk waarschijnlijk al een aantal jaar met Crohn geleefd en afgezien van enkele ongemakken en een paar avonden met heftige buikkrampen op bed gelegen te hebben, heb ik die jaren gewoon fulltime kunnen werken/studeren en heel veel leuke dingen kunnen doen. Gewoon even opereren dus en weer gaan met die banaan!

Helaas werkte het zo niet. Er kwam een nieuwe ontsteking en er waren medicijnen die extreme vermoeidheid veroorzaakten.  Na mijn operatie heb ik nog een aantal weken fulltime gewerkt en daarna vertelde mijn lichaam me dat ik echt moest minderen.  En toen moest ik weer denken aan het schriftje wat ik ooit ‘de zoektocht’ heb genoemd.  Want ik moest weer compleet opnieuw ontdekken wat mijn lichaam aan kon, net zoals ik in mijn puberteit ook niet zo goed wist wat het leven te bieden heeft.

Clichés

Het is echt een ontdekkingsreis door mijn eigen lichaam.  En tijdens deze reis word ik vaak met mijn neus op de clichés gedrukt. ‘Je gezondheid is het belangrijkste.’ ‘Zorg goed voor jezelf.’ ‘Je moet goed luisteren naar je eigen lichaam.’ ‘In moeilijke tijden leer je jezelf het beste kennen.’ Ik heb het allemaal ondervonden.

Je hoort het wel vaker ‘clichés zijn er niet voor niks’ en het is dus echt waar. Dat maakt me blij. En nu weer gaan met die banaan!

Niet kwetsbaar? Niet social?

Nu Facebook en Twitter (vroeger was het Facebook, Hyves en Twitter, maar laten we Hyves maar achterwege laten) niet meer zijn weg te denken, lijkt het wel of heel Nederland aan algehele euforie lijdt. We maken het leven net even leuker door alleen onze mooie momenten te delen op deze sociale netwerken. We proberen zo sexy mogelijk over te komen. Want wie wil nu horen dat je chagrijnig bent? Of dat je al drie dagen met koorts op bed ligt?

Maar wat als het een tijdje niet goed gaat? Ben je dan stil? Gaat het bij Social Media niet vooral om het delen? Dus ook de slechte momenten? Ook als je even niet zo sexy bent?

Kwetsbaar en sterker

Steeds meer mensen worden eerlijk op Twitter en Facebook merk ik.  Ze vertellen dat ze ziek zijn of een ouder hebben verloren. Ik vind dat ontzettend knap. Vooral omdat ik zelf moeite heb mijn niet-zo-sexy-kant online te laten zien. Angst overheerst. Want stel dat ik mijn baan kwijt raak en niemand mij meer wil aannemen door ooit geschreven blogposts? Of dat ik online word uitgekotst?

Wat ik de afgelopen tijd wel geleerd heb, is dat kwetsbaarheid je ook sterker maakt. Dus vandaar blaas ik nieuw leven in dit blog en ga ik toch mijn verhaal doen. Misschien niet zo sexy, maar wel zoals het is.

Pain in the ass

Vorig jaar is bij mij de Ziekte van Crohn geconstateerd, een chronische ontstekingsziekte die vooral in de darm te vinden is. Ik bedoel maar: niet sexy!  Er is gelijk een stuk darm weggehaald en artsen beloofden mij dat de ziekte zich wel een tijdje rustig zou houden na de operatie. Dat was helaas niet zo.

Gelukkig is de ziekte van Crohn een ziekte waar je prima mee kunt leven, maar het duurt even voordat je door hebt wat je lichamelijk wel en niet aan kan. En welke medicijnen wel en niet werken. Dat heb ik wel gemerkt. Alsof je constant in gevecht bent met je eigen lichaam.

De vermoeidheid, die bij de ziekte hoort, speelt mij vooral parten. Op dit moment lijk ik wel een oud vrouwtje. Na een half uurtje lopen moet ik ongeveer al gaan zitten en zo neemt de ziekte mijn dag over. Door de vermoeidheid heb ik ook bijna geen concentratie meer. Helaas heb ik de laatste weken dus ook niet kunnen werken en daar baal ik nog het meest van.

Maar daar laat ik het natuurlijk niet bij zitten. Hoewel Crohn echt een ‘pain in the ass’  is, wil ik niet dat het mijn leven overheerst. Ik heb Crohn, ik ben het niet! Misschien kan ik dan wel niet de 10 dingen op een dag doen, die ik eigenlijk zou willen doen; als ik  daarvan 3 dingen doe ben ik al blij.  Begin dus heel langzaam weer met een paar uur per dag werken.

Kleine stapjes.  Zo kan je ook best de wereld veroveren. Het duurt alleen misschien wat langer.

Durf te dromen

Een aantal dagen geleden heb ik mijn collega’s verteld dat ik stop bij de NOS. Mijn contract loopt tot 31 december. Hoewel ik de kans had om dit contract te verlengen, heb ik dat niet gedaan.

Sindsdien voer ik een aantal keer per dag dit gesprek:

Read the rest of this entry »